آقای خوب ...

آقا درست ! من‌ بدِ بد، خوبِ خوب، تو 
در این دلم‌ امیدِ خودت را بکوب تو
این جمعه ها که لحظه به لحظه پر از غم است
تنها یکی است در نظرم هر غروب: تو

 

اللهم عجل لولیک الفرج

رو به آسمان ...

درد است اگر به ناکسان رو زده ایم
غیر از تو اگر به این و آن رو زده ایم
باران که می آید به زمین یادِ توییم 
با یادِ شما به آسمان رو زده ایم

 

اللهم عجل لولیک الفرج

آرزوی تو ...

چشمم که نیست لایقِ دیدارِ روی تو
پایم که نیست مردِ رسیدن به کوی تو 
این جمعه هم شبیه همه جمعه ها گذشت
تنگِ غروب مانده به دل آرزوی تو ...

 

اللهم عجل لولیک الفرج

جمعه های بی تو ...

ما به ظاهر زنده ایم‌ اما به باطن مرده ایم
زخم هایی را که خوردیم از جهالت خورده ایم
عمر دارد می رود ما همچنان در غفلتیم ...
جمعه های بی تو بودن را چرا نشمرده ایم؟

اللهم عجل لولیک الفرج

تو کجایی ؟

ما راه نبردیم‌ به غیر از تو به جایی
ای یارِ سفر کرده کجایی تو کجایی؟
امید نداریم به غیر از فرجِ تو ...
ای کاش که این جمعه بیایی تو بیایی

 

اللهم عجل لولیک الفرج